കര്ണ്ണികാരം

കര്ണ്ണികാരം പൂത്തുതളിരിട്ടല്ലോ
കണികണ്ടുണരാന് കാത്തുനില്ക്കാതെ
കാട്ടിലും മേട്ടിലും പാറിനടപ്പൂ കനകശലഭങ്ങള്
കാറ്റില് കൊഴിയുമീ കൊന്നപ്പൂക്കള്

കണ്ണനെ കാണാതെ പോകയോ-ആ
കണ്ണുകള്  നിന്നെ തേടുകില്ലേ
കണ്ടില്ലെയെങ്കിലാമുഖമൊരു പരിഭവ
കാര്മുകിലായി  മാറുകില്ലേ

കാണാത്ത ഭാവത്തില് നിന്നാലും നിന്
കരളിലൊരു നൊമ്പരമുണരുകില്ലേ
കാതരയാം  നിന്  കടമിഴി-
കോണിലൊരു നനവൂറുകില്ലേ

സ്വയംവരം

മരിച്ചവരാരും തിരികെവരാത്തതെന്തേ?
മരണത്തിനപ്പുറം  ഭൂമിയേക്കാളും
മനോഹരമായൊരു ലോകമുണ്ടോ?
മധുവിനേക്കാളും മധുരം പകരുന്നതാണോ?
മഴവില്ലിനേക്കാളും അഴകേറുന്നതാണോ?
മതിയായി മമജീവിതമെങ്കിലും
മക്കള്  ചിറകുവിരിച്ചുപറന്നകലും വരെ
മരണമേ നീയെന്നെ മോഹിപ്പിച്ചിടല്ലേ
മറുകരയിലെന്നുടെ അമ്മയുണ്ടല്ലോ
മാറോടുചേര്ത്തെന്നെ പുല് കിടുമല്ലോ 
മാനസം വെമ്പിടുന്നു  സ്വയംവരത്തിനായി
മറ്റാരേയും ക്ഷണിക്കുവാനാകാത്ത മാംഗല്യത്തിനായി