ശകുനം

ശയനമുറി തന് തിരശ്ശീല നീക്കി 
ശശികലേ നിനക്കായി കാത്തുനിന്നു 
ശരശയ്യ തീര്ത്തുതന്നു ജീവിതമിതിനു
ശമനമില്ലേയെന്നോര് ത്തു നിന്നു 
ശാന്തമായുറങ്ങും രണ്ടോമല് ശലഭങ്ങള് 
ശിലയായി മാറ്റുന്നെന് മനവും തനുവും 
ശൂന്യതയെന്തെന്നറിഞ്ഞ നാളിലെന്നോ 
ശില്പമായി നീയെന് ഹൃദയത്തിലുറച്ചു 
ശീലങ്ങളെല്ലാമെന്നോടു പഴകിചേര്ന്നു 
ശ്യാമവര് ണ്ണമോലുമാ  മുഖം കണ്ടുണര്ന്നു
ശാലീനയാം ഭൂമിതന് നെറുകയിലൊരു
ശോണബിന്ദുവായി തെളിഞ്ഞു സൂര്യന് 
ശുഭയാത്ര  നേരുകില്ലെങ്കിലും എന്തിനീ 
ശകാരങ്ങള് ചൊരിയുന്നു നിത്യവും 
ശാപവചനങ്ങളോര്ത്തു നടക്കുമെന് 
ശോകം മിഴികളില്  പടര്ന്നതിനാലോ
ശകടത്തിനായി ഓടും വഴികളിലാരു
ശകുനമായി വന്നതെന്നും അറിഞ്ഞതില്ല 
ശരങ്ങളാല് മുറിവേറ്റു പിടയും മനസ്സില് 
ശകുനത്തിന് ഗുണദോഷത്തിനെന്തു വില

മൗനം

കൗതുകമായെത്തുമാ   സന്ദേശങ്ങള്
കാതങ്ങളോളമിന്നു   അകലെയായി 
കാരണമെന്തന്നു     ചൊല്ലുവാന് 
കാണുമ്പോള്     ഓര്ത്തിടും 

ഇതള് വിരിയുന്നുത്  മത്സരമോ  
ഇടയിലെപ്പോഴുമിനി  മൗനമോ 
മറക്കുവാനോതുന്നെന് മനം 
മായാതെനില്ക്കുന്നു നിന് മുഖം
 

സുദിനം

തൂലികത്തുമ്പില് നിന്നുതിരും
തുള്ളികളേ നിങ്ങളറിയുന്നുവോ
തരളമെന് ഹൃദയത്തില്
തുളുമ്പിനില്ക്കും ആത്മഹര്ഷം

 ഇത്ര മേലെന്നെയറിഞ്ഞ നിന്നൊപ്പം
ഇനിയെന്നുമോര്ക്കാന് ഒരുദിനം
ഇരവും പകലാക്കിയ യാത്രതകളേകി
ഇരുചക്ര വാഹനമേറണമെന്നൊരു മോഹം

നിരത്തിലതു പായിക്കണമെങ്കിലോ
നേടണമല്ലോ കടമ്പകള് പലതും
പഠനമൊരു വെല്ലുവിളിയായി
പരീക്ഷണത്തിന് ഊഴമെത്തി

നഗരത്തിലൊരു രാവു പാര്ത്തിടാന്
നിന്നാലയം തേടിവന്നു ഞാന്
വെയില് മങ്ങിയ വീഥിയിലൂടെ
വാണിഭമലരുകള് കണ്ടുനടന്നു

അന്തിവാനിലെ താരങ്ങളെ പോലെ
അലങ്കാരവിളക്കുകള് മിന്നിനിന്നു
മിഴികളിലാദീപനാളങ്ങള് ഓളമായി
മൊഴികളോ ചിരിയലകളായി

അരികെനിന്നും മാറാതെയൂട്ടി
അത്താഴമുദരത്തിനോ ഭാരമായി
നിനച്ചതില്ല ഒരുനാളും ഞാന്
നിന്നരികെ ശയിക്കുവാനൊരുദിനം

അമ്മയില്ലാതെ നിന്നിടാമെന്നോതിയിട്ടും
ആശങ്കയുണര്ത്തി ആ മുഖങ്ങളെത്തി
ഉറങ്ങുന്നതും നീ ഉണരുന്നതും കണ്ടു
ഉഷസ്സും പതിയെ വന്നുദിച്ചതും കണ്ടു

തിടുക്കത്തിലൊരുങ്ങി ഇറങ്ങുകയായി
തിരിഞ്ഞുനോക്കിനോക്കി യാത്രതയായി
ആള്ക്കൂട്ടത്തില് അലിഞ്ഞുപോയി
അരങ്ങുകണ്ടപ്പോഴതിലും ഭയമായി

ഞാനറിയാതെ കതിരിട്ടൊരു സൌഹൃദം
ഞങ്ങള്ക്കായി തരുമൊരു സൌകര്യം
പാഞ്ഞുപോകുന്നുവല്ലോ സമയരഥം
പാഴ് വേലയായല്ലോ സഹായഹസ്തം

കണ്ടുനില്ക്കാനുമുണ്ടല്ലോ ജനമേറെ
കാക്കികുപ്പായം കണ്ടാലെന്നുടെ
കരങ്ങള് വിറച്ചിടല്ലേ കൃഷ്ണാ
കാലുകള് തെല്ലും പതറിടല്ലേ

നിന്നുള്ളംകയ്യിലുരുകും വെണ്ണയല്ലേ ഞാന്
നിന് കൃഷ്ണതുളസിയല്ലേ എന്നുമെന്നും
കണ്ണീരാല് ചൊല്ലും നാമജപങ്ങളില്
കൈവിടല്ലേ എന്നെയെന്നു മാത്രതമല്ലേ

വിരല്ത്തുമ്പിലൊരു വിസ്മയമായി
വിടര്ന്നുവല്ലോ മറ്റൊരു വിജയമായി
വെയില്നാളങ്ങള്ക്കു ചൂടേറിവന്നു
വിയര്പ്പിന്ചാലുകള് ഒഴുകിവന്നു

അകലെമാടിവിളിക്കുന്നു അലകടല്
അരികത്തൊന്നു ചെല്ലുവാനാശയായി
അറിയാത്ത നാടിതില് ഏകയായി
അലയുവാനില്ലെനിക്കു ധൈര്യം

അരുതാത്ത ആശകളൊക്കെയും
അടക്കുവാനാദ്യം പഠിച്ചതല്ലേ
മോഹങ്ങളതു വ്യാമോഹമാവുമെങ്കില്
മുളയിലേ നുള്ളിക്കളയണമെന്നല്ലേ

കഴിഞ്ഞരാവിന്റെ ആലസ്യവുമായി
കനംതൂങ്ങിയടയുന്നു കണ്പോളകള്
വീടണയണമിനിയെരതയും വേഗം
വീണുമയങ്ങണം ഇത്തിരിനേരം

ഒരുദിവസത്തിന് പരിഭവമോടെ
ഓടിവന്നെന്നെ എതിരേറ്റു ഓമനകള്
ഒറ്റശ്വാസത്തിലോതി വിശേഷങ്ങളെല്ലാം
ഒന്നിച്ചിനിയാകാമൊരു ഊണും ഉറക്കവും

ആരോപണങ്ങളനവധി കേട്ടെന്
ആത്മാവിന് ആഴങ്ങളിലെങ്ങോ
അഴലിന് ആഴിയൊന്നുതീര്ത്തുവെന്നാലും
അകതാരിലെപ്പോഴും അനുസ്മരിക്കുമാദിനം

ഒരു കുഞ്ഞുദുഖം

തിരക്കേറുമീ നഗരവീഥിയരികില്
തനിച്ചു നിന്നിടും കുഞ്ഞുപൂവേ
ആരാമത്തെ അലങ്കരിക്കേണ്ടും നീ
അഴുക്കുചാലിന് തീരമണഞ്ഞതെങ്ങനെ
കാറ്റിന് ചിറകിലേറി വന്നുവോ
കുളിര്മഴയിലൊഴുകി വന്നുവോ
അകലെനിന്നേ കണ്ടു നിന് മുഖം
അടുത്തെത്തുവാന് മോഹിച്ചു മനം
അരികില് വന്നൊന്നു തലോടുവാന്
ആരോരുമറിയാതെ കൊതിച്ചു ഞാന്
തിരിഞ്ഞുനോക്കി നടന്നകലവേ
തിരിച്ചറിയുന്നു നിന് പരിതാപങ്ങള്
മുളയിലേ കൂട്ടുവന്ന കാഴ്ചകള്
മുന്നിലിന്നുമുയരും അജീര്ണ്ണഭാണ്ഡങ്ങള്
ചാരേ പാഞ്ഞടുക്കും ശകടങ്ങളോ
ചാര്ത്തിത്തന്നു ചേറിന് കുപ്പായം
മാനുഷരുതിര്ക്കും ഉമിനീര്ശരങ്ങള്
മുറുക്കിചുവപ്പിച്ചല്ലോ ചുണ്ടുകള്
തുഷാരമണിയേണ്ട വദനമിന്നൊരു
തുപ്പല് കോളാമ്പിയാക്കീ നവലോകം
ചിതറിക്കിടക്കും വര്ണ്ണക്കൂടുകള്ക്കിടയില്
ചിത്രശലഭങ്ങള് കണ്ടതില്ല ചാരുവര്ണ്ണം
ചവറ്റുകൂനയില് നിന്നുയരും ഗന്ധം
ചോര്ത്തിക്കളഞ്ഞല്ലോ നിന് സുഗന്ധം
പൂമ്പൊടി തേടിയാരും പറന്നുവന്നതില്ല
പടര്ത്തിയില്ലാരുമിത്തിരി പരാഗരേണുക്കള്
പരിണമിക്കുകയില്ലേ പുതുമുകുളമായി ഞാനും
പതറിനില്ക്കുന്നു പാതവക്കിലേകയായി അവളും
പാഴ്ജന്മമെന്നോര്ത്തു വിലപിച്ചീടാതെ
പകല് കിനാവിന് തേരിലേറിടുന്നു ദിനവും
അറിയാതൊടുങ്ങുമൊരു വംശത്തിന്
അവസാനകണ്ണിയാവുകയോ നീയും
നാട്ടിന്പുറങ്ങളാകെ വെട്ടിനിരത്തി
നഗരത്തൈകള് നടുന്നുവേഗം നമ്മള്
നാളേയ്ക്കായി കാത്തുവെയ്ക്കുവതെന്തോ
നാറുന്നൊരീ മാലിന്യ ക്കൂമ്പാരങ്ങള് മാത്രം

സൂരൃശാപം

ആകാശകൂടാരത്തിലൊളിമിന്നും താരമേ
അവനിയിലെ ജീവന്റെ ഉറവിടമേ
നീര്മണിയില് തെളിയും മഴവില്ലേ
നിഴലായി കൂടെവരുന്നതും നീയല്ലേ
കാര്മേഘത്തിനുള്ളില് ഒളിക്കുന്നതെന്തേ
കത്തിപ്പടരും കോലാഹലമിതു കണ്ടിട്ടോ
ഊര്ജ്ജം നല്കിടാമെന്നോതീ ചിലര്
ഊര്ജ്ജിതമായി നടത്തീ തട്ടിപ്പുകള്
നാടുനന്നാക്കുവാനായി മുന്നിട്ടിറങ്ങിയവര്
നന്മതന് പാഠമതു മറന്നുപോയി
നടനമാടും മിഴികളില് മയങ്ങിപ്പോയി
നര്മ്മസല്ലാപങ്ങളില് മുഴുകിപ്പോയി
ജനസമ്മതി നേടിയ നേതാക്കളോ
മൌനസമ്മതത്തോടെ വാങ്ങി ലക്ഷങ്ങള്
കീശയില് നിന്നും കാശുപോയവര്
വാശിയോടെ നിരത്തുന്നു ആരോപണങ്ങള്
ചങ്ങലതന് കണ്ണികള് പോലെ നീളേ
ചേര്ന്നു നില്ക്കുന്നു നായികാനായകന്മാര്
കുത്തഴിഞ്ഞ ചില ജീവിതനാടകങ്ങള്
കുറ്റസമ്മതത്തില് തെളിഞ്ഞതരുംകൊലകള്
തെളിവെടുപ്പുകള് പലതു നടന്നാലും
തേഞ്ഞുമാഞ്ഞുപോകുമിതും പതിവുപോല്
ചേതനയെ തൊട്ടുണര്ത്തും അരുണരശ്മികള്
ചാരമാക്കിമാറ്റിയെങ്കിലെല്ലാമൊരു നിമിഷം
അതുനിനക്കാകുമോ ചിന്തയിലാണ്ടു ഞാന്
ആഴങ്ങളിലെന്നേ അലിഞ്ഞൊരു ബന്ധമല്ലേ
അവളെന്നും നീ വരുന്നതും കാത്തിരിപ്പല്ലേ
പുലരികളികളില് കുങ്കുമം ചാര്ത്തിനില്ക്കും
പുതുമഴയില്  തളിരണിഞ്ഞു നിന്നിടും
മൂകമാം നിന്നനുരാഗപരാഗങ്ങള് പരക്കും
മൂവന്തിയിലുമൊരു ദേവമനോഹരിയല്ലേ
ശപിക്കുവാനാകില്ല ഒരിക്കലുമെന്നറിയേ
ശുഭമാകുമെന്നോര്ക്കയോ നിന്നന്തരംഗം.

മോഹങ്ങള്

ഇളവെയിലേറ്റു തിളങ്ങിനിന്നു
ഇലച്ചാര്ത്തിലൊരു ജലബിന്ദു
വീണുടയും മുമ്പൊരു മോഹം
വൈരക്കല്ലുപോല് മിന്നുകയില്ലേ
നിലം പതിച്ചു വീണ്ടുമൊരു
നീര്ത്തുള്ളിയായി ജനിക്കുമോ ഞാനും

മിഴിനീരിലലിയും കിനാവുകള് പോലെ
മഴയേറ്റു പൊഴിയുന്നു മൊട്ടുകള്
മണ്ണോടുചേര്ന്ന മോഹങ്ങളെല്ലാം
മറ്റൊരു ജന്മത്തില് പൂത്തിടുമോ
പുലരുമല്ലോ വസന്തമിനിയുമതിലൊരു
പൂവായി വിടരുമോ ഞാനും

പൊന്നോടക്കുഴലിന് രാഗങ്ങളോ
പണ്ടേ മറന്നൊരാ മോഹങ്ങളോ
പെയ്തുതോരാത്തൊരാ കണ്ണീരോ
പാതിമയക്കത്തില് ഉണര്ത്തിയതാരോ
മോഹങ്ങളൊക്കെയും മൌനത്തിലൊളിപ്പിച്ചു
മോക്ഷത്തിന് പാത തേടുന്നു ഞാനും

നിന് വിളി കേട്ടുണരുന്നു ദിനവും
നിന്നെയോര്ക്കാതെ ഉറങ്ങീലൊരു നാളും
നീലസാഗരത്തില് മറയുമൊരു അരുണനെപ്പോലെ
നീയെന്റെയുള്ളില് പതിഞ്ഞുവല്ലോ നീലക്കാര് വര്ണ്ണാ
നീറുന്നൊരീ നൊമ്പരങ്ങളും നെഞ്ചിലേറ്റി
നിന് നടയില് മൂകം നില്ക്കുന്നീ ജന്മം ഞാനും

മയിൽ‌പ്പീലി

മാനം കാണാതൊളിച്ചിരുന്നൊരാ മയിൽ‌പ്പീലി
മണിവേണുഗായകനെ  തേടിയലഞ്ഞു
വർണ്ണങ്ങളെല്ലാം  എങ്ങോമാഞ്ഞുപോയി
വർഷങ്ങളെത്രയോ  കൊഴിഞ്ഞുപോയി
വാർമുകിലെങ്ങുനിന്നോ പാറിവന്നു
വന്നുചേർന്നല്ലോ മനസ്സിലൊരു മയൂരം
വെന്തെരിയും വേനലിനുമീതേ  മെല്ലെ
വീഥിയിലാകെ വിടർന്നു വർണ്ണക്കുടകൾ
വീണുകരിഞ്ഞൊരാ വാകതന്നിതളുകളിൽ
വേർപെടുമാത്മാവിൻ  തേങ്ങലുകൾ 
അഴൽ  മൂടിയോരു  അകതാരിൽ 
അറിയാതെ പകർന്നുപോയി അരുണിമ
കാണുമ്പോൾ ഒളിമിന്നുമൊരു തിളക്കം
കണ്ണുകളിൽ ഓടിമായുമൊരു തിരയിളക്കം
കദനങ്ങളാൽ മറഞ്ഞൊരു  നുണക്കുഴി
കവിളിൽ വീണ്ടും  തെളിഞ്ഞുവോ 
കിനാവിൽ വിരുന്നുവന്നൊരു കാർവർണ്ണനോ
കാരണമെന്തെന്നു തിരക്കി ഞാനലഞ്ഞു
നിൻ തിരുനടയിൽ  കൈകൂപ്പി
നിത്യവും നിൽക്കുവാൻ നേരമില്ലല്ലോ
നെഞ്ചിൻകൂടിനുള്ളിൽ   ഉണ്ടല്ലോ
നീലപ്പീലിചൂടിയ മഞ്ജുള രൂപം
നെറ്റിയിലെന്നും ഞാൻ ചാർത്തിടും
നറുംചന്ദനത്തിൽ നിൻ സാമീപ്യമില്ലേ
എങ്കിലും നീയതറിഞ്ഞതിൻ ഭാവമില്ലല്ലോ
ഇനിയും പലപല ജന്മങ്ങൾ വേണമോ ?

പന്തയം

കളിയിലൽപ്പം കാര്യമുണ്ടെന്നു കണ്ടില്ലേ
കണ്മുന്നിലെ പാഠമതു  ചൊല്ലുന്നില്ലേ
പന്തുകളിയെന്നു കേട്ടാലുടനെ എത്തിടും
പന്തയം പുറകെ  പാഞ്ഞുവന്നിടും
മീശയോ പകുതി വടിച്ചുകൊള്ളാം
മുടിയോ മൊത്തം  മുറിച്ചുകളയാം
മടിക്കുത്തിലെ പണമത്രയും തന്നിടാം
മുന്നിൽ നിരത്തുന്നു വാഗ്ദാനങ്ങൾ
ആരു ജയിക്കും ആരു തോൽക്കും
അതുമുൻപേ  ഉറപ്പിച്ചതാരറിഞ്ഞു
അച്ഛനോ അവധിയെടുത്തു ,മകനോ
പള്ളിക്കൂടത്തിൻ പടി ചവിട്ടുന്നില്ല
പാവങ്ങളെല്ലാം കാഴ്ചപ്പെട്ടി നോക്കാൻ
പതിവുശീലങ്ങളെല്ലാം  പാടേ മാറ്റിവച്ചു
അമ്മയ്ക്കു  പിടിപ്പതു പണിയുണ്ടല്ലോ
അടുക്കളയിൽ  അന്നമൊരുക്കണ്ടേ
ഉണ്ണാതെ ഉറങ്ങാതെ കാണുന്നെല്ലാം
അവസാനരംഗത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു
ആഞ്ഞെറിയുന്നു പന്തൊരുവൻ
അടിച്ചുതെറിപ്പിക്കുന്നു മറ്റൊരുവൻ
പന്തിൻ പുറകേ പായുന്നു മറ്റുള്ളവർ
പതിനായിരങ്ങൾ അതുകണ്ടു രസിച്ചവർ
അനുമോദനങ്ങൾ അനവധി കൊടുത്തു
അവരെ നാടിന്നഭിമാനമെന്നോതി
ആഹ്ലാദിച്ചാർത്തുവിളിക്കുന്നു  ജനം
അണിയറയിലെ കഥകൾ ആരറിഞ്ഞു
പിന്നെയോ പുറത്തായല്ലോ പൂച്ചെല്ലാം
പിഴച്ചതെവിടെന്നു  കണ്ടറിഞ്ഞു
കീശയിൽ പൂഴ്ത്തിയതോ ലക്ഷങ്ങൾ
കളിച്ചതോ വെറും കള്ളക്കളി
കൈയ്യടിച്ചെതിരേറ്റവർ കണ്ടുഞെട്ടി
കൈവിലങ്ങുമായി നിൽക്കുന്നു വീരൻ
അഴിമതിക്കഥകൾക്കിതൊരു  മുതൽക്കൂട്ട്
അതിലിതു മലയാളത്തിൻ ചെറുസമ്മാനം
വഴിമാറി പോകാമിനിയും വരുമല്ലോ
വരിവരിയായി പുതിയ വീരഗാഥകൾ

തൂവലുകൾ

മാനസമാകെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു

കുളിരേകും  നിൻ സ്നേഹത്തൂവലുകൾ
ഉള്ളിൽ ചേക്കേറിയിട്ടെത്രയോ കാലം
ഉരിയാടിയില്ലിതുവരെ ആരോടുമീ കാര്യം
നിനച്ചിടാതെ വന്ന വിരുന്നുകാരീ
നിന്നെ അടക്കോഴിയെന്നു വിളിച്ചു
ഉമി നിറച്ചൊരു വള്ളിക്കുട്ടയും പിന്നെ
ഉത്തമമായഞ്ചാറു  മുട്ടകളുമൊരുക്കിവച്ചു
തൊട്ടുനോക്കുവാനെത്തിയ  കുട്ടികൾ
ചീറിയടുക്കുമ്പോൾ ഓടും ബാല്യങ്ങൾ
മണ്ണെണ്ണവിളക്കിൻ ഇത്തിരി വെട്ടത്തിൽ
ദിനവും കാണുവാൻ എത്തിയിരുന്നില്ലേ
മുട്ടകളെല്ലാം ചിറകിനടിയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു
നീയും അമ്മയോടു ചേർന്നിരുന്നു ഞങ്ങളും
കുഞ്ഞിളം തൂവലുകൾക്കായി കാത്തിരുന്നു
നാളുകളെണ്ണിയെണ്ണി നോക്കിയിരുന്നു
നനുത്തരോമത്തിൻ പുത്തനുടുപ്പോടെ
അവർ അമ്മതൻ മാറിലൊളിച്ചു
പുതുലോകം കാട്ടികൊടുക്കുവാൻ
പിടികൂടിയോമനിക്കുവാൻ പിന്നാലെ
ചെന്നാലോ തുടങ്ങും നിർത്താതൊരോട്ടം
ചെറുചിരിയോടെ പുറകേ  കുസൃതികളും
കാക്കയ്ക്കുംപരുന്തിനും കൊടുക്കില്ലെന്നോതി
കാവലാളായി മാറി സസന്തോഷം
റാഞ്ചിപ്പറക്കുവാനെത്തി    ചെമ്പരുന്ത്
നിൻ കരുതൽ എത്രയോ അപാരം
ചികഞ്ഞു പെറുക്കുവാനാകും വരെ
പിരിയാതെ നിഴലായി നിന്നില്ലേ
എൻ ഹൃദയം കവർന്നു പോയി
നീയാം അമ്മതൻ കരുതലോ സ്നേഹമോ
കർക്കിടകത്തിലെ കാർമേഘങ്ങൾപോലെ
കറുത്തപുകയായി അമ്മയും മറഞ്ഞുപോയി
മിഴികൾ നനയ്ക്കുമൊരുപിടി ഓർമ്മകൾ
പറന്നകലാത്തോരാ സ്നേഹത്തൂവലുകൾ
ഉഷസ്സിലൊരു   ഉണർത്തുപാട്ടായി
ഉയരും പൂങ്കോഴിതൻ  ഗാനമേ
തൊടിയിലിന്നും തേടുന്നു നിന്നെ
ഒരു വർണ്ണത്തൂവലായി അണയുവതെന്നോ
പുലരിമഞ്ഞിൻ  മഴപോലെ നിത്യവും
പെയ്തു നനയുന്നെൻ മിഴിയോരം
പോറ്റമ്മതൻ വാക്കിൻതുമ്പിലെ മുനകളോ
മുഖത്തുതെളിയും നീരസ ഭാവങ്ങളോ
ദിനവുമേല്ക്കും മനസ്സിൻ മുറിവുകളോ
മറക്കുവാനായി പൊരുതുന്നു ഞാൻ
പത്തമ്മ ചമഞ്ഞാലും പോറ്റമ്മ
പെറ്റമ്മയാവില്ലെന്നു പഠിപ്പിച്ചു ജീവിതം
ഞാനുമിന്നൊരു അമ്മയായില്ലേ
കൂട്ടായിനിൽക്കുന്നു ഇന്നുമാ ആത്മദുഖം
നിലാവുപോൽ  പുഞ്ചിരിതൂകുമ്പോഴും
നിറഞ്ഞുതുളുമ്പുന്നെൻ  മിഴികൾ
നിസ്സഹായതയുടെ മൂടുപടമണിയുന്നു
നിശ്ശബ്ദം   സഹതപിക്കുന്നെല്ലാരും
ഒരുമാത്ര നിലയ്ക്കുമോ ഹൃദയതാളം
കേൾക്കുന്നു ഉള്ളിലൊരു മരണതാളം
തത്തയോ മൈനയോ പാറിക്കളിക്കും
എത്രയോ തൂവലുകൾ മാറിമാറിവന്നു
ഒടുവിലായി  എത്തിയല്ലോ മുന്നിൽ
നീലക്കാർവർണ്ണന്റെ  പ്രിയമേറും പീലി
ഓടിവന്നെന്റെ പരിഭവങ്ങളോതിടുവാൻ
ഒരിടവുമേകിയില്ലല്ലോ  കൃഷ്ണാ  നീ
പുസ്തകത്താളിനുള്ളിൽ  നിനക്കായി
കരുതിയ മയിൽ‌പ്പീലി കണ്ടിട്ടോ
എനിക്കായി തീർത്തതീ  ദുഖസാഗരം
നീന്തിക്കടക്കുവാൻ തുണയേകണേ കൃഷ്ണാ
തളരുമ്പോൾ നിന്നുള്ളിൽ ചേർത്തിടണേ 

വനിതാദിനം

ഒരു വനിതാദിനം കൂടി .പ്രഖ്യാപനങ്ങളെല്ലാം മാധ്യമങ്ങളില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങുമ്പോള്‍ നമുക്കു ചുറ്റും നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എന്താണെന്ന്‍ എല്ലാര്‍ക്കുമറിയാം. എന്നും ഒരു പീഡനവാര്‍ത്ത‍യെങ്കിലുമില്ലാതെ ഒരു പത്രവും ഇറങ്ങാറില്ല .വായിക്കുമ്പോള്‍ ആദ്യം മനസ്സില്‍ എന്താണ് ചിന്തിക്കുന്നത് ?എനിക്കിതൊന്നും വരുകയില്ല എന്നായിരിക്കും അവരവര്‍ ഓര്‍ക്കുന്നത് .പക്ഷേ ഇന്നു ഞാന്‍ നാളെ നീ എന്നത് പലരും മറന്നുപോകുന്നു .ഒരു കാര്യം ശരിയാണ് .സമ്പന്നതയുടെ മടിയില്‍ ,ചുറ്റിലും കരുതലിന്‍ കൈകള്‍ ഒരുപാട് ഉള്ളവര്‍ക്ക് അതൊക്കെ വെറും വാര്‍ത്തകള്‍ മാത്രമാണ് .അന്നന്നത്തെ അന്നത്തിനായി നഗരങ്ങളിലും ഗ്രാമങ്ങളിലും ഒറ്റയ്ക്കുയാത്ര ചെയ്യുന്നസ്ത്രീകള്‍, ജീവിതദുഃഖങ്ങള്‍ക്കിടയിലും  അല്ലലറിയിക്കാതെ വളര്‍ത്തി ക്കൊണ്ടുവരുന്ന സാധാരണക്കാരുടെ പെണ്‍മക്കള്‍ ഇവരെയൊക്കെ മാത്രം തെരഞ്ഞു പിടിക്കുകയാണെന്ന് തോന്നുന്നു.ചിലരുടെ അഭിപ്രായം വേഷവിധാനമാണ് എല്ലാത്തിന്റെയും തുടക്കമെന്നാണ് .തീവണ്ടിയാത്രയ്ക്കിടെ കൊല്ലപ്പെട്ട സൗമ്യയും ഫാന്‍സികടയിലെ  ജോലികഴിഞ്ഞുമടങ്ങിയപ്പോള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട സ്മിതയും ഡല്‍ഹിയില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട പെണ്‍കുട്ടിയും എന്തുവേഷം ധരിച്ചിട്ടാണ് അങ്ങനെ സംഭവിച്ചത് .ആരും തുണയില്ലാതെ രാവെന്നോ പകലെന്നോ ഇല്ലാതെ വേഷത്തിലും ശ്രദ്ധയില്ലാതെ ഊരുചുറ്റുന്ന വിദേശവനിതകളെ എന്താണ് തൊടാത്തത് .തൊട്ടാല്‍ കൈ പൊള്ളൂമെന്നറിയാം ഓരോ  ദുരന്തത്തിനു ശേഷവും സഹതാപത്തില്‍ തുടങ്ങി പിന്നെ അവരുടെ ആത്മഹത്യ വരെ കാണാതെ പിന്നോട്ടില്ല നമ്മുടെ സമൂഹം .പെണ്ണെന്നു തോന്നുന്ന ചോരക്കുഞ്ഞിനെപ്പോലും വെറുതേ വിടാത്തവര്‍ക്കെന്തു വനിതാദിനം .എത്ര വനിതാദിനങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമായിരിക്കും ഒരു മാറ്റമുണ്ടാവുക ?

താളം

നിദ്രതന്‍ കയങ്ങളിലാണ്ടൂ കിടക്കവേ
നീട്ടിവിളിക്കുന്നു സെല്‍ഫോണിന്‍ താളം
ഉറക്കത്തിലും അറിയാതെ നീളും കരങ്ങള്‍
ഉന്നം പിഴച്ചിടാതെ  നിശ്ചലമാക്കിയാ സ്വരം
അമ്പിളിത്തോണി മറുകരയണയും  മുന്‍പേ
അരുണന്‍ രഥമേറിയെത്തും മുന്‍പേ
കിളിനാദങ്ങള്‍ ചുറ്റിലുമുയരും മുന്‍പേ
നിശബ്ദതയിലുണരുന്നെന്‍ ജീവിതതാളം
ഓടിക്കിതച്ചെത്തുന്നൂ ദിനവും കാറ്റിനെപ്പോലെ
ഒഴുകുന്നൂ ജനസമുദ്രത്തിലൊരോളം പോലെ
അകലെനിന്നും കേള്‍ക്കുന്നൂ നിന്‍ ചൂളംവിളി
അലറിപ്പാഞ്ഞെത്തുമ്പോള്‍ ഉള്ളിലൊരാശങ്ക
ആദ്യദര്‍ശനത്തിലെ ഭയമെന്നിലിന്നൊരു
ആത്മബന്ധമായി ആരുമറിയാതെ മാറിയില്ലേ
തിക്കിയും തിരക്കിയും അകത്തെത്തിടുമ്പോള്‍
തിരഞ്ഞുപിടിക്കും ഇരിപ്പിടമൊരെണ്ണം സത്വരം
കരുത്താര്‍ന്ന  ചുമലുകളില്‍ ചാരിയിത്തിരിനേരം
കണ്ണുകളടഞ്ഞു പോകുന്നതെന്തു നിന്‍ മറിമായമോ
മുന്നില്‍ മെല്ലേ തെളിയുകയായി മിന്നലുകള്‍
മുറിവുകളിന്നും ഉണങ്ങാത്തോരെന്‍ ഇന്നലെകള്‍
മരണം വരിക്കുവാനാഗ്രഹിച്ച പലനാളുകള്‍
വഴിയേതെന്നോര്‍ത്തു ഉറങ്ങാത്ത രാവുകള്‍
മിഴിനീരും ചേരുമൊരു ജലത്തിന്നാഴങ്ങളിലോ
ആളിപ്പടര്‍ന്നു കത്തുമൊരു അഗ്നിജ്വാലയിലോ 
മിടിക്കുമുയിരിനെ നിശ്ചലമാക്കും വിഷമൊന്നിലോ
നിരത്തില്‍ പാഞ്ഞടുക്കുമൊരു ശകടത്തിനടിയിലോ
അപ്പോഴും കാതോരം കേള്‍ക്കാം  താളങ്ങള്‍
എപ്പോഴും കിന്നാരം ചൊല്ലും കുഞ്ഞുശ്വാസതാളങ്ങള്‍
കൂടെകൊണ്ടുപോകണമവരേയും എനിക്കു
മറ്റാരും തുണയില്ലാലോകത്തില്‍ തനിച്ചായാലോ
മുന്നിലാരോ തുറന്നുതന്നൊരു വാതില്‍
മൂടുപടമായി അണിഞ്ഞൊരു പുഞ്ചിരി
മുടങ്ങാതെയെത്തുന്നൂ ജീവിതഭാരവും പേറി
മഞ്ഞുപോലെ അലിയില്ലേ  മനസ്സിലെ മാറാലകള്‍ 
കൂകിപ്പായും തീവണ്ടിപോലെത്രയോ ജീവിതങ്ങള്‍
കടങ്കഥപോലെ നീളുന്നു  അന്തമില്ലാ പാതകള്‍
ഇന്നെന്‍ പുലരിയുടെ സംഗീതം നീയല്ലേ
ഇരവിലും കൂട്ടായൊരു പ്രിയ സ്വരമല്ലേ
ഇന്നലെകള്‍ മതിയാക്കി ഞാനുണര്‍ന്നു വേഗം
ഇനിയും ചൊല്ലുവാനുണ്ടേറെ സ്വകാര്യങ്ങള്‍
ഇത്രമേല്‍ എന്നില്‍ ചേര്‍ന്നുവോ നിന്‍ താളം
ഇതു ചൂളംവിളികള്‍ക്കുള്ളിലെ ജീവിതതാളം

മാനസപുത്രിമാര്‍

മുത്തശ്ശിക്കഥകളായി നിറഞ്ഞ മായാലോകമതില്‍
കണ്ടതെല്ലാം മിഴിനീരണിഞ്ഞ പെണ്മുഖങ്ങള്‍ 
സന്ധ്യാദീപത്തിന്‍ വെളിച്ചത്തില്‍
മുടങ്ങാതെ ഉരുവിടും ശ്രീരാമമന്ത്രം
ഗൗതമശാപമേറ്റു കല്ലായിക്കിടന്നൊരു
അഹല്യയ്ക്കു മോക്ഷമേകിയ പാദങ്ങള്‍
ഉത്തമപുരുഷനാം രാമനും തേടിയില്ലേ
അഗ്നിശുദ്ധിതന്‍ കരുണയില്ലാ കരങ്ങള്‍
മകള്‍ക്കു ഭൂമിയോ കൊടുത്തു മാറിലൊരിടം
രാമമന്ത്രമോതിടുമ്പോഴും ഉള്ളില്‍ നീ മാത്രം
പുറമേനിന്നും നോക്കിയാല്‍ കാണാവതല്ലല്ലോ
പുതുയുഗത്തിലെ  ശ്രീരാമന്‍മാരുടെ മനസ്സ്
പിന്നെ കണ്ണുനിറച്ചെത്തീ  ഗാന്ധാരീവിലാപം
പുത്രദു:ഖത്താല്‍ ഉതിരും ശാപവചനങ്ങളും
നദിയിലൊഴുക്കിയ മകനെയോര്‍ത്തു
നീറിപ്പുകയും ജീവിതവുമായി കുന്തിയും
കൂടെപ്പിറപ്പുകളെല്ലാം കാലപുരിപൂകിയതിന്‍
വേദനയാലെ മണ്ണിലിഴയും ദുശ്ശളയും
പത്മവ്യൂഹത്തില്‍ അലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നൊരു
അശ്രുകണങ്ങളുമായി വരും ഉത്തരയും
പണയമായി മാറിയ പാഞ്ചാലപുത്രിയും
പതികളഞ്ചും നോക്കുകുത്തികളായി മാറിയതും
പതിയെ മിഴികളടച്ചെല്ലാം മനസ്സില്‍കണ്ടൂ
പകര്‍ച്ചവ്യാധികള്‍ പോലെ തുടരുന്നെല്ലാമിന്നും
പരിഭവങ്ങളൊക്കേയും അര്‍പ്പിക്കുവാനില്ലൊരിടവും
 അംഗുലീയം കൈവിട്ടു പോയതിനാലെ
അംഗനയാം ശകുന്തളയും പതറിയില്ലേ
അടയാളമായി നല്കിയതെന്തുണ്ടെങ്കിലും
അഭിനവ ദുഷ്യന്തന്‍മാര്‍ക്കു തെല്ലുമില്ല കുലുക്കം
വര്‍ണ്ണമേറും വെറും കഥകളോ ഇതെല്ലാം
ഉദാഹരണമെത്ര വേണമെങ്കിലും നിരത്തിടാം
ഉള്ളിലെരിയും  നെരിപ്പോടുമായി നില്‍ക്കുന്നൂ
വര്‍ത്ത‍മാനകാലത്തിന്‍ മാനസപുത്രിമാര്‍

വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍

സിന്ദൂരപ്പൊട്ടണിഞ്ഞെത്തിയല്ലോ പുലരി
നിറമേഴുംചാര്‍ത്തിയല്ലോ മഞ്ഞിന്‍മുത്തുമാലകള്‍
പ്രഭാതത്തില്‍ മുന്നിലണയും വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍
പ്രതീക്ഷകളായി മാറും ഇന്ദ്രജാലങ്ങള്‍
രജപുത്ര ധീരതതന്‍ പ്രതീകമോ
രക്തത്തിലലിഞ്ഞുചേരും പ്രണയവര്‍ണ്ണമോ
ചെവിക്കു പിന്നിലെ ചെമ്പരത്തിപ്പൂവാം
ചുവപ്പിലുണരുന്നത് ചിത്തഭ്രമമോ
ചിതറിക്കിടപ്പൂ മനസ്സിനുള്ളിലിന്നും
ചന്തമേറും  മഞ്ചാടിമണികള്‍ 
മോഹിപ്പിക്കും കനകത്തിന്‍ നിറമല്ലേ 
മോഹിനിയായിമാറുമൊരു കണിക്കൊന്നയല്ലേ
മഞ്ഞച്ചരടില്‍ കോര്‍ക്കുന്നതു മനസ്സുകളല്ലേ
മരണകാലംവരെ കൂട്ടാകുമെന്നൊരു വാക്കല്ലേ
ആരിലും ഉണര്‍വേകും ഹരിതഭംഗി
കഥയായി മറുന്നതെത്ര വേഗം
മരുഭൂവിലൂടെ ഓടിത്തളരുമെനിക്കൊരു
തണല്‍വൃക്ഷം കാണാനിനിയെത്ര ദൂരം
നീലവാനിലെ വെണ്‍മേഘപ്പറവകളോ 
പാല്‍നുരചിതറും സാഗരത്തിരകളോ
കണ്ണനു പ്രിയമാം മയില്‍പ്പിലിക്കണ്ണുകള്‍
ചാലിക്കുന്നെന്‍  മിഴികളിലുമിത്തിരി നീലം
നിശയിലുണരും പൂവുകള്‍ക്കെല്ലാം
നിലാവുതോല്‍ക്കും വെണ്‍മയല്ലേ
നട്ടുവല്ലോ ഞാനുമൊരു നിശാഗന്ധി
പൂവിടുംനാളെനിക്കൊരു ശിവരാത്രിയാകുമല്ലോ
കറുപ്പിനേഴഴകെന്നു ചൊല്ലിയതാരോ
കണ്ണിനെ കടലാക്കും വേദനകളും
കരിങ്കൊടിയില്‍ തെളിയും പ്രതിഷേധവും
കാണാതെപോകും മനസ്സും കറുത്തതല്ലേ
വെള്ളരിപ്രാവുകള്‍ സാക്ഷികളായിട്ടും
വര്‍ണ്ണവിവേചനങ്ങള്‍ ഒടുങ്ങാത്തതെന്തേ
കനവില്‍ കാണുന്നുണ്ടെന്നും പുതുനിറങ്ങള്‍ 
പേരറിയില്ലയെങ്കിലുമെത്ര മനോഹരം
മനതാരിലുണ്ടൊരു മോഹത്തിന്‍ വില്ല്
മധുരസ്മരണകള്‍തന്‍  വാര്‍മഴവില്ല് 

സൂര്യനെല്ലികള്‍

സൂര്യകാന്തികള്‍ പോല്‍ തഴച്ചുവളരുന്നതെന്തേ
സൂര്യനെല്ലികള്‍ നമുക്കുചുറ്റുമിത്ര വേഗം
വെളിച്ചം തരേണ്ടവനല്ലോ സൂര്യന്‍
വെണ്ണീറായി മാറ്റുന്നല്ലോ നിന്‍ കിരണങ്ങള്‍
ആശ്രയത്തിനായി കേഴുമവരുടെ
വാക്കുകള്‍ കേള്‍ക്കാത്തതെന്തേ നീതിപീഠം
കണ്ണുകളെന്നേ കറുത്തതുണിയാല്‍ മറച്ചതല്ലേ
കാതുകള്‍ക്കിതെല്ലാമിന്നു അരോചകമല്ലേ
അവസാനം തുണയാകേണ്ട മകളോ
അകാലത്തിലെ കൊഴിയുമൊരു മുകുളം
അന്നത്തിനായി പണിചെയ്തിട്ടു
അന്തിക്കു മടങ്ങുവളുടെ കാലുകളിടറുന്നു
ആകാശത്തമ്പിളി ഉദിയ്ക്കുമ്പോള്‍
അവളുടെ മിഴികളില്‍ തെളിയുമൊരു ഭയം
തിക്കിലും തിരക്കിലും ഊളിയിട്ടെത്തും
തീക്ഷ്ണമാം നോട്ടങ്ങളെ നേരിടാനില്ല ധൈര്യം
നിലാവില്‍ ഒഴുകിപ്പരക്കും  നിലവിളികള്‍
കാറ്റില്‍ അലിഞ്ഞുചേരും അലമുറകള്‍
മനസ്സിലെ മുറിവുകള്‍ ഉണങ്ങില്ലൊരിക്കലും
മടിയാതെ കൂട്ടിനെത്തുമൊരു   മതിഭ്രമം
മുറിവേറ്റു പിടയുമവരുടെ അന്ത്യത്തിനായി
മുറവിളി കൂട്ടുകയോ ഈ ലോകം
ആലംബമില്ലാത്തവര്‍ നീട്ടും കരങ്ങള്‍
ആരും കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നതോ
കാലാതീതമായി കണ്ട പ്രണയമിന്നു
കുറുക്കന്റെ വെറും കൗശലങ്ങള്‍ മാത്രമല്ലേ
അഗ്നിയാണെന്നോര്‍ക്കാതെ അടുക്കും
ശലഭങ്ങളെല്ലാം ചിറകുകരിഞ്ഞുവീണിടുന്നു
ആരുമറിയാതുള്ളില്‍ പേറിടുന്നെല്ലാം ചിലര്‍
അവര്‍ക്കു ജീവിതം നീറിടുന്നു  ഉമിത്തീപോല്‍
അമര്‍ത്തിവെയ്ക്കും കനലുകളെല്ലാമൊരുനാള്‍
അഗ്നിപര്‍വതം പോലെ ഉരുകിയൊലിക്കില്ലേ
ആര്‍ഷഭാരതമെന്നു ഊറ്റം കൊള്ളുന്നവരേ
ആദ്യമറിയണം നാരിയെന്ന പദത്തിന്നര്‍ത്ഥം 

പൂമാല

പൂമാല

പൂവുകള്‍ക്കു  സ്ഥാനമില്ലാ മനസ്സിന്നുള്ളില്‍

വിടരുകയില്ലൊരിക്കലും സ്നേഹമലരുകള്‍
പുഞ്ചിരിയോടെ പടിവാതിലിലെത്തും
അതിഥിയ്ക്കും കൊടുക്കുമൊരുപിടിപ്പൂക്കള്‍
കല്യാണത്തിനു കൈമാറും പൂച്ചെണ്ടുകള്‍
കുഴിമാടത്തിലും കൂട്ടാകും പുഷ്പചക്രങ്ങള്‍
വര്‍ണ്ണമോ സുഗന്ധമോ തിരിഞ്ഞില്ല ഞാന്‍
രാത്രിയോ പകലോ വിരിഞ്ഞതെന്നു നോക്കിയില്ല
എന്നും വഴിയോരത്തു കാത്തുനില്‍ക്കും
കുഞ്ഞുപൂക്കള്‍തന്‍ മുഖമല്ലേ പ്രിയതരം
വയല്‍പ്പൂക്കള്‍ വാടാതെ നിന്നിരുന്നൊരിക്കല്‍
ഓര്‍മയിലെന്നും നില്‍ക്കും വാടാമലരുകള്‍
കടമ്പിന്‍പൂവുകള്‍ നിറഞ്ഞോരങ്കണമായിരുന്നില്ലേ
കുട്ടിക്കാലം പോലെ കാവുകളും മാഞ്ഞുപോയല്ലോ
മടിത്തട്ടിലാകെ നിറച്ചിരുന്നു ഇലഞ്ഞിപ്പൂക്കള്‍
കോര്‍ത്തണിഞ്ഞിരുന്നൊരു   ശകുന്തളയെപ്പോലെ
പുസ്തകത്താളിനും  നിന്‍ ഗന്ധമായിരുന്നില്ലേ
നാസികത്തുമ്പിലിന്നും ഓടിയെത്തുന്നെവിടെനിന്നോ
നീരാടുംകുളത്തില്‍ കള്ളനെപ്പോലെയെത്തും
കാറ്റിനു കൂട്ടായി കൊടുത്തുവല്ലോ കൈതപ്പൂമണം 
മൈലാഞ്ചിയണിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു വാകമരങ്ങള്‍
തണലുകളില്‍ ചേര്‍ന്നിരുന്നു കലാലയകൗമാരങ്ങള്‍
പ്രിയമോടെ കാത്തുവെച്ച  പനിനീര്‍പ്പൂവുകള്‍
കൊഴിഞ്ഞിട്ടും ബാക്കിയായല്ലോ  ജീവിതത്തിലെ മുള്ളുകള്‍
ചേറില്‍ നില്‍പ്പതെന്തേ ചെന്താമരേ നീയിനിയും
മഴവില്ലിന്‍തേരിലെത്തും ദേവനെ വരവേല്‍ക്കുവാനോ
പാല്‍നിലാവിന്‍ കുളിരുമായി ഒരാളെത്തുമെന്നു
പകല്‍ക്കിനാവുകാണുകയോ ആമ്പലുകളെല്ലാം
രാത്രിയില്‍ പൂക്കും കുടമുല്ലകള്‍
പകുതിമാത്രം വിടരും മഞ്ഞമന്ദാരങ്ങള്‍ 
കനലിന്‍ മൊട്ടുകള്‍ പോലെ രാജമല്ലികള്‍
പറമ്പിലാകെ ചിതറിയതുപോലെ തുമ്പപ്പൂക്കള്‍
മാറിമാറിയെത്തും വര്‍ണ്ണവിസ്മയങ്ങള്‍
മനസ്സിനുള്ളില്‍ തീര്‍ക്കുന്നു മറ്റൊരു ലോകം
പരിമളം തൂകിനില്‍ക്കും പാലമരങ്ങള്‍തന്‍
കിനാവുകളില്‍ പാടുവാനെത്തും ഗന്ധര്‍വനാരോ
കനകത്തിന്നാഭരണങ്ങളെല്ലാം കവരുമെന്നോര്‍ത്തോ 
കണിക്കൊന്നകളെല്ലാം പൂവിട്ടതിത്ര വേഗം
കരുതി വെക്കണമിത്തിരിയിതളെങ്കിലും  കണികാണുവാന്‍
കടന്നുപോകും മുന്‍പേ നീയെന്‍ പൂക്കാലമേ
പണ്ടുതൊട്ടേ ഇഷ്ടമാണെനിക്കെന്‍
പേരിലുറങ്ങും കാര്‍മുകില്‍വര്‍ണ്ണന്റെ ചരിത്രം
കാണുവാനേറെ ഭംഗിയില്ലയെങ്കിലും
കണ്ണനു പ്രിയം നിന്‍ കതിരുകളല്ലേ
കഴുത്തിലണിയുന്നതിന്നും കാലങ്ങളോളം നീ
കാത്തുവെച്ചൊരാ തുളസിമാലയല്ലേ 

മിഴികള്‍

കാണുവാന്‍ കണ്ണുകള്‍ രണ്ടുണ്ടായിട്ടും
കാണാത്തതെന്തേ ചിലതെല്ലാം
നാവിന്‍തുമ്പു തോല്‍വിയുടെ നോവറിഞ്ഞാലും
നയനങ്ങള്‍ വാചാലമാകും നിമിഷങ്ങള്‍
മനസ്സില്‍ കാണും രഹസ്യങ്ങളെല്ലാം
മൗനമായി ചൊല്ലുവാനേകിയ വഴിയല്ലേ
വേദനകള്‍ തോരാതെ പെയ്യുമ്പോള്‍
അറിയാതെ നിറയും തടാകങ്ങള്‍
മിഴികള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഉണ്ടൊരു നിലവറ
മായാത്ത വിസ്മയങ്ങള്‍ തന്‍ കലവറ
ആലേഖനം ചെയ്യാം കാണുന്നതെല്ലാം
അകക്കണ്ണില്‍ തെളിയും വീണ്ടുമതെല്ലാം
അധരങ്ങളില്‍ പൂര്‍ണ്ണമാകും പുഞ്ചിരിതന്‍
ആരംഭവും നിന്നിലാണെന്നതു സത്യമല്ലേ
ആഴത്തിലെങ്ങോ മറഞ്ഞിരുന്നോരു
അഴലിന്‍ കണങ്ങള്‍ പൊഴിയും വീഥികള്‍
നയനാഭിരാമമാം ദൃശ്യങ്ങളൊരുക്കുന്നു ലോകം
നാളത്തേക്കുള്ളില്‍ കരുതിവെക്കാമതെല്ലാം
പുലരി വരയ്ക്കും  സിന്ദൂരരേഖകളോ
സന്ധ്യ വാനിലെഴുതും ചിത്രങ്ങളോ സുന്ദരം
ഇലത്തുമ്പില്‍ നിന്നുതിരും നീര്‍മണികളോ
നീര്‍മിഴിപ്പീലിയിലെ മുത്തുകളോ നിര്‍മലം
അടിത്തട്ടുവരെ കാണുമൊരു ജലാശയം
അനീതിയണഞ്ഞാല്‍ അഗ്നിതന്നാഴി
കണ്മുന്നില്‍ വിരിയുന്നൂ കാഴ്ചകള്‍ നൂറായിരം
കാണുവാനില്ല സമയമതിന്നാര്‍ക്കുമെന്നുമാത്രം
കണ്‍മറഞ്ഞു പോയാലും മായില്ലൊരിക്കലും
കരുണ നിറയും കടാക്ഷങ്ങള്‍ തരും മുഖങ്ങള്‍

സ്വപ്നം

അതിരുകളില്ലാത്തോരു മാന്ത്രികലോകം
ആരായുവാനാരുമില്ല ശരിയും തെറ്റും
ആനന്ദമേറെ കൈവരുമെന്നു ചൊല്ലിയതാരോ
ആശതന്‍ ചിറകിലേറിടുന്നതിദാദ്യമായി
വിഷാദങ്ങളെല്ലാം വിസ്മരിക്കാമൊരു നിമിഷം
നിറശോഭയോടെ അണയും രാവുകളില്‍
നിത്യവുമെത്തുന്നു ഒരു അമ്പിളിത്തോണി
നിലാവിന്‍ ചാരുതയോടെയെത്തും സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
പാതിമയക്കത്തിലെത്തിയ പൊന്‍കിനാവേ
പുലര്‍വേളയായിട്ടും നീ  മായാത്തതെന്തേ
അരുണോദയത്തിലും വിടവാങ്ങാതെ
ആകാശത്തുനില്‍ക്കും തിങ്കളെപോല്‍
നെഞ്ചിലാകെ പടരുന്നു കുങ്കുമവര്‍ണ്ണം
ചാര്‍ത്തിത്തരും കരങ്ങളേതോ
കനവുകളുമായെത്തും ഉദയസൂര്യനോ
ഓര്‍മ്മകളായി മറയും അസ്തമയസൂര്യനോ
അടക്കുംതോറുമേറിടുന്നു അകതാരിലൊരു ഭയം
മുന്നില്‍ വിടരും പ്രഭാതമോ ഇരുളും പ്രദോഷമോ
പാഴ് മുളംതണ്ടിനുമുണരുകില്ലേ ഒരു  മോഹം
കണ്ണന്റെ വേണുവായൊരു ജന്മമെങ്കിലുമെന്നോ
മിഴിനീര്‍പ്പൂക്കള്‍തന്‍ ചെണ്ടാണല്ലോ കൈകളില്‍
മൗനമലരായി നീയതില്‍ വിടരല്ലേയെന്‍  സ്വപ്നമേ
നിത്യമാം ശാന്തിയില്‍ ഞാനുറങ്ങിയാലും
നീയെന്നാത്മാവിനുള്ളില്‍ ചേരും  ചിരകാലം 

നൊമ്പരപ്പൂക്കള്‍
കനിവുതേടും ഭൂമിയുടെ കണ്ണീര്‍പ്പൂക്കള്‍
കാണുമ്പോളുണരുമിത്തിരി നൊമ്പരപ്പൂക്കള്‍
ആഴിപ്പരപ്പിലെ  മരതകമുത്തുകള്‍
അലകള്‍ക്കുള്ളില്‍ മറയുവനൊരുങ്ങുന്നുവോ
പ്രിയയോടു കാട്ടും ക്രൂരതകള്‍ കണ്ടു
പ്രതികാരത്താല്‍ ജ്വലിക്കും പകലോന്‍
ഉരുകിയോലിക്കും മഞ്ഞുമലകള്‍ തരും
ഉള്ളിലൊരാധി ദ്വീപുകളെല്ലാം മറയുമോ
ഉച്ചകോടികളെല്ലാം വെറും ജലരേഖകള്‍
ഉണര്‍ന്നു കുറയ്ക്കാം ആര്‍ഭാടങ്ങള്‍
നാകത്തെയും നരകമാക്കും നരന്മാര്‍ക്കു
നാളെ മുങ്ങിമരണം തന്നെ ശരണം
സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കു കാതോര്‍ക്കും മരങ്ങള്‍
മാറിമാറി നിറമണിയും നല്ല കുടകള്‍
മുണ്ഡനം ചെയ്യുന്നതെന്തേ മാനവര്‍
 മഴമേഘങ്ങള്‍ക്കും മടിതോന്നില്ലേ
പാഴ്ജലമായി പെയ്തിറങ്ങുവാന്‍ 
വരുംതലമുറയ്ക്കു കൊടുക്കാമൊരു വരം
വേഴാമ്പലിനെപോലെയാകട്ടെ ജന്മം
കാല്‍ചിലമ്പണിഞ്ഞൊഴുകും കല്ലോലിനികളിന്നു 
കണ്ണീര്‍ ചേര്‍ന്നൊഴുകും കരിമ്പുഴകള്‍
കളിപറഞ്ഞു പതഞ്ഞൊഴുകിയ കാലം മറന്നു
കടലലകളില്‍ ചേരാമെന്നതിന്നൊരു കനവായോ
കാണുന്നതെല്ലാം നീലസാഗരങ്ങളെങ്കിലും
ദാഹജലമില്ലാതെ കുഴഞ്ഞുപോകുമോരുനാള്‍
പൂമ്പാറ്റകളെ  നോക്കിയിരിക്കും പൂക്കള്‍
പേരിനുപോലും കാണുന്നില്ല  ഒന്നിനേയും
പാറിനടന്നുതളരും പക്ഷികള്‍ക്കു
ചേക്കേറുവാനില്ല ഹരിതാഭമാം ചില്ലകളും 
തേടിയലയുന്നു കാനനസന്തതികള്‍
ഓടിയൊളിക്കുവാന്‍ പാരിലില്ല ഒരിദവും
കുത്തഴിഞ്ഞ ശീലങ്ങളെല്ലാം വെടിയണം
കുലമറ്റു പോകുമെന്നതറിയണം
നമുക്കു നല്‍കാം പച്ചപ്പുടവ ഒരെണ്ണം
ചാര്‍ത്തി വരുന്നതു കണ്ടുനില്‍ക്കാം
മലര്‍വാടികള്‍ കൊണ്ടു നിറയ്ക്കാം
മനസ്സില്‍ വളരട്ടെയീ നൊമ്പരപ്പൂക്കള്‍
പച്ചപ്പുടവയൊരെണ്ണം

 

പൂന്തോട്ടം

അന്തിക്കു ആകാശമൊരു പൂന്തോട്ടം
കുങ്കുമമണിയും മേഘപ്പൂക്കള്‍ നിരക്കും നേരം
കായലോരത്തുടെ ഓടിമറയുമ്പോള്‍
പതിവായി കാണും അസ്തമയം
ആ ദൃശ്യമുണര്‍ത്തും അകാലത്തില്‍
കൊഴിയും മൊട്ടുകള്‍തന്‍ സ്മരണകള്‍
പൂവായി പരിലസിക്കുമൊരുനാള്‍
പൂമ്പാറ്റ പാറി വരുമെന്നൊരു കനവും
ചെറുകാറ്റേറ്റു ഉല്ലസിക്കമാപ്പോള്‍
പുഴുകുത്തേറ്റു വികൃതമാകല്ലേ ഇതളുകള്‍
കൈക്കരുത്താലെ നെടും പൂവിന്റെ
കണ്ണീരുതിരും മനസാരും കാണുന്നില്ലേ
പരിഹാസത്തിനു പാത്രമായി മാറുവതെന്തേ
പരലോകത്തിലേക്കു പോകുവാനോ തിടുക്കം
പരിചയമേറിടും മുഖങ്ങള്‍ക്കു പിന്നിലെ
പൊയ്മുഖങ്ങള്‍ തരുമൊരു നടുക്കം
പകലൊടുങ്ങുമ്പോള്‍ അഴിയും
പകല്‍മാന്യന്‍മാരുടെ മൂടികള്‍
പാതകളിലെല്ലാം പതുങ്ങിയിരിക്കും
പിന്‍തുടര്‍ന്നെത്തുമാ കാലടികള്‍
പത്നിതന്‍ സമ്മതമോതിടാത്ത
പതിയും അപരിചതനു സമം
പറയുവാനാകുകയില്ല ആരോടും
പരാതിപ്പെട്ടിയായിത്തീരും ജീവിതം
കൊലുസണിയേണ്ട പാദങ്ങള്‍ക്കേകല്ലേ
കനത്ത ചങ്ങലതന്‍ ബന്ധനങ്ങള്‍
പകരം പൊരുതാനേകാം  ആവേശം
പാരില്‍ ഒരുങ്ങട്ടെ ഒരുപുതിയ പൂന്തോട്ടം

മഴമുത്തുകള്‍

മഴമുത്തുകള്‍ 
16 -01-2013

ആകാശത്തിന്‍ മടിയില്‍ നിന്നുതിരും
മുത്തുകള്‍ പതിവായി പോകും വഴികള്‍
ആഴിതന്‍ അഗാധതയിലേക്കോ യാത്ര
അവര്‍ക്കൊപ്പം ചേരുകയാണൊരു മാത്ര
വെന്തുരുകും ഭൂമിക്കു ആധിയോ
വേനല്‍മഴ ഇനിയും വൈകുവതെന്തേ
ഈറനുടുത്തുനില്‍ക്കും നിനക്കു
സൂര്യനേകുമല്ലോ മഴവില്ലിന്‍ മാല
കളകളമൊഴുകും അരുവികള്‍
അണിയിക്കും പാദസരങ്ങള്‍
വരണ്ട മണ്ണില്‍ നീയണിയും നേരം
ഉണരും വിത്തുകള്‍ക്കു പുതുമഴ
കാര്‍മേഘത്തേരിലെത്തും കര്‍ക്കിടകം
 കണ്ണുകളെയാകെ നിറച്ചോ മടക്കം
തുള്ളികള്‍ ചേര്‍ന്നൊരു തുലാമഴ
ഉറച്ചു പെയ്യാത്തൊരു ചാറ്റല്‍മഴ
കളിവീടുകളില്‍ കഥപറയാനെത്തും
കുരുന്നുകള്‍ക്കു നീ കുസൃതിമഴ
പാടവരമ്പത്തെ നീരില്‍ നീന്തും
പരലുകള്‍ക്കു പനീനീര്‍മഴ
കനവുകള്‍ കാണാന്‍ തുടങ്ങും
കൗമാരത്തിനു നല്ലൊരു  വര്‍ണ്ണമഴ
പതിനേഴിന്‍  പ്രായമണഞ്ഞാല്‍
പിന്നെ പകല്‍ക്കിനാവിന്‍ പൂമഴ
സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം തകര്‍ന്നാലോ
സ്വാന്തനമേകും കണ്ണീര്‍മഴ
ഉറങ്ങാത്ത രാവുകളിലെല്ലാം 
ഉറ്റമിത്രമായിയെത്തും  രാത്രിമഴ
മക്കള്‍ കൂട്ടായിയെത്തീരുമ്പോള്‍
അമ്മയ്ക്കു  അവരേകും ചിരിമഴ
കണ്മണികള്‍ തന്‍ കൊഞ്ചലുകള്‍
കാതിനു അതിന്നൊരു തേന്‍മഴ
കണ്ണനെന്‍ ചാരത്തണയുമ്പോള്‍
കേള്‍ക്കും ഓടക്കുഴലിന്‍ രാഗമഴ
ജനലോരം തിങ്കള്‍ക്കലയെത്തുമ്പോള്‍ 
എന്നിലാകെ നിറയും പൂനിലാമഴ
ജീവിതം പ്രിയമേറും ഒരു മധുരമഴ
ഓര്‍മ്മകള്‍ തോരാത്തൊരു  പെരുമഴ
ചിന്തകളില്‍ നീ എത്തിയ ദിനമറിയില്ല
ഇന്നെന്‍ മനസ്സിനു കുളിര്‍മഴ
മറക്കാതെ എത്തിടാമോ കുഴിമാടത്തിങ്കലും
തീര്‍ത്ഥം തളിച്ച്‌  ശുദ്ധി വരുത്തുവാന്‍
അന്നുഞാനെത്തും മറ്റൊരു ലോകത്തില്‍
കൂടെയണഞ്ഞാല്‍ പറയാം  ഒരു സ്വകാര്യം

കിളിക്കൊഞ്ചല്‍

കാണുവാനേറെ കൌതുകമേറുമാ-
കിളികളോടെനിക്ക് അസൂയ മാത്രം
കണ്ണിനു കുളിരേകും രൂപമാണല്ലോ
കാതിനിമ്പമേറും സ്വരമാണല്ലോ
നോക്കിയിരിക്കാനെന്തുരസമാണവ
നിറമോലും ചിറകുവീശി പറക്കുംനേരം
പറന്നുപോകാമെവിടേയ്ക്കെങ്കിലും
ഭോജനത്തിനായി മത്സരിക്കാം
ഭാവിയിലേയ്ക്ക് വേണ്ടൊരു സമ്പാദ്യവും
പരാതിയൊന്നും പറയുവാനില്ല
ചിറകുവിരിക്കാന്‍ മതിയല്ലോ ശിക്ഷണം
പറന്നകലാം പിന്‍ഗാമികള്‍ക്ക് യഥേഷ്ടം
പിന്തിരിഞ്ഞുനോക്കിയില്ല മക്കളെന്നു
പരിഭവമോതുകയില്ലാരോടും
ജീവിതിത്തിന്‍പാതയിലിന്നുഞാന്‍
ജനിച്ചുവല്ലോ ഒരു പക്ഷിയായി വീണ്ടും
കതിരിനുവേണ്ടി കൂട്ടുകാര്‍ക്കൊപ്പം
കാതങ്ങളോളം പറക്കുന്നു ദിനവും
മനസ്സിന്നൊരു നീലവാനംപോലെ
പറവകളായെത്തീയൊരുപാടുപേര്‍
നിദ്രയിലെന്നാകാശത്തിനൊരുപാടുഭംഗി
ഓര്‍മ്മകളെല്ലാമിന്നു പറവകളായെത്തുമല്ലോ